Deze blog post is een vervolg op de post van vorige week. Als je die nog niet hebt gelezen, klik dan hier.
De invloed van de omgeving
Zoals ik vorige week schreef, kosten sommige activiteiten meer energie dan anderen. Wat waarschijnlijk heel herkenbaar is. Het lezen van je favoriete boek is veel minder belastend dan het lezen van een studieboek. Niet alleen de activiteit bepaalt hoeveel energie het kost, ook de omgeving speelt hier een grote rol in. Winkelen op zaterdagmiddag is bijvoorbeeld vermoeiender dan winkelen op dinsdagmorgen. Maar hoe komt dit? Ik ga het proberen uit te leggen met een klein beetje neurobiologie *trekt witte jas aan*. Maar maak je geen zorgen, ik ga mijn best doen om het kort en bondig te houden.
Sensorische integratie
Dat de omgeving zoveel invloed kan hebben heeft te maken met sensorische integratie. Sensorische integratie is het vermogen van je hersenen om informatie die we via onze zintuigen binnenkrijgen, op te nemen, te verwerken en te organiseren. Het is dus het verwerken van alle informatie over wat je ziet, hoort, ruikt of voelt. Normaal gesproken kunnen je hersenen de informatie filteren. Hierdoor kan je een gesprek hebben in een drukke ruimte of loop je om dingen heen als je je op iets anders aan het concentreren bent * trekt witte jas uit *
Als gevolg van letsel, kan die integratie worden verstoord en het filter beschadigd worden. Ik heb hierdoor vooral moeite met het verwerken van wat ik zie en hoor (visuele en auditieve informatie). Dit betekent dat ik moeite heb met het concentreren op een gesprek als er veel achtergrondgeluid is. Of dat ik een zonnebril moet dragen als er veel (kunst)licht is. Als je hersenen teveel zintuiglijke informatie moeten verwerken, leidt dat tot overprikkeling. Dit kost nog meer energie en het uitvoeren van dagelijkse taken wordt hierdoor moeilijker. En daarom vermijd ik tegenwoordig ook drukke plekken.
Waarschuwingssignalen van minder energie
Tussen ons geef ik toe dat ik heel koppig kan zijn. Wat in dit geval niet altijd handig is. Omdat mijn ongeluk bijna vier jaar geleden is, herken ik inmiddels een aantal subtiele waarschuwingssignalen van een lege accu (of gebrek aan lepels). Deze signalen zijn subtiel, want als ik echt iets wil doen, kan ik ze -al dan niet bewust- negeren. In mijn geval begint het met vermoeide ogen. De volgende stap is de duizeligheid en het tegen dingen aanlopen. Sidenote: door het aantal blauwe plekken op mijn benen kan ik al snel zien of ik naar mijn lichaam heb geluisterd. Vervolgens heb ik het idee dat er een mistbank in mijn hoofd zit, waardoor denken steeds moeilijker wordt. Het vinden van de juiste woorden, uitdrukkingen of het volgen van mijn gedachtegang wordt allemaal steeds moeilijker.
Afsluiten van het systeem
Als ik alle signalen heb genegeerd of te laat in actie kom, voelt het alsof het systeem wordt afgesloten. Rationeel denken wordt bijna onmogelijk en ik raak heel gemakkelijk geïrriteerd of boos totdat ik eindelijk begin te huilen. In dit geval voelt het alsof ik geen controle meer heb over mijn emoties. Het enige wat helpt is naar bed gaan en te slapen. Natuurlijk met een slaapmasker en oordopjes, om de wereld buiten te sluiten. Om dit te voorkomen en mijn batterij op te laden slaap ik elke dag minstens een uur.
Al met al blijft het een zoektocht naar balans. Het voordeel is dat ik in ieder geval iedere dag opnieuw kan proberen het beter te doen.
Is dit voor jou herkenbaar? Wat zijn dingen of plekken die jou heel veel energie kosten? Heb je ook waarschuwingssignalen of is een nacht slapen meer dan genoeg om je batterij weer op te laden?
