Midden in de nacht tijdens de overtocht van Dover naar Calais, realiseerde ik me opeens wat ik aan het doen was. Na vier jaar met met kleine stapjes steeds iets verder gaan, had ik ongemerkt een vakantie gehad, zoals ik dat (bijna) ook voor mijn ongeluk deed! Waardoor ik nu op de boot zat, na ’s morgens in Londen te zijn aangekomen, een middag door het centrum te hebben gewandeld en een busrit in de avond. Wie had dat gedacht.
Rust nodig hebben
Ik heb al eerder opmerkt dat ik enorm van reizen houd en van op vakantie gaan. In dit nieuwe leven heb ik die vakanties ook heel hard nodig om weer even op te laden. Na een aantal weken van werken en wonen in een grote stad, merk ik dat mijn batterij steeds leger wordt. Ik wordt sneller moe, raak eerder geïrriteerd en heb minder energie. Een weekend van slapen en rust is uiteindelijk ook niet meer genoeg om op te laden.
De oplossing is om er even uit te gaan en alles even los te laten, verplichtingen, werk en afspraken. Om weer echt tot rust te komen en te doen wat goed voelt. Meerdere dagen thuis blijven zou een optie kunnen zijn, maar ik ken mezelf. In alle waarschijnlijkheid zou ik dan gewoon die dagen lezend of tv kijkend op de bank doorbrengen.
Plus dat het wonen in een stad met zich meebrengt dat je altijd geluid van buiten hoort. Even naar buiten gaan, betekent dat je het stadsverkeer moet trotseren en de drukte, om ergens te komen waar het wat rustiger is. Thuis blijven is dus niet de oplossing. En daarom ga ik dan ook graag even een paar dagen echt weg.
Afgelopen week was weer zo’n ‘oplaad’ week. En verrassend genoeg realiseerde ik me op de terugweg dat ik vooral dankbaar en zelfs trots op mezelf was. Met de aanpak van kleine stapjes vooruit en het luisteren naar wat goed voelde had ik een super vakantie gehad. Op de boot realiseerde ik me pas hoe ver ik was gekomen.
Voor het ongeluk
Vlak voor mijn ongeluk had ik een mini vakantie naar Camebridge. Ik deed dit soort minitrips wel vaker. Door elke maand geld opzij te leggen en te kiezen voor hostels en openbaar vervoer, waren dit soort trips ook betaalbaar. En kon ik werk met mijn passie voor reizen mooi combineren.
Een lang weekend was in die tijd dan ook de uitgelezen kans om in een nachtbus te stappen en de volgende ochtend een stad te ontdekken in een van de omliggende landen.
Een van mijn grote angsten na het ongeluk, was dat ik mijn vrijheid kwijt was. Dat ik niet meer zelfstandig zou kunnen reizen en veel meer moest plannen en regelen.
Het weer proberen
Door klein te beginnen en de grens steeds een beetje verder te leggen, kan ik met heel veel opluchting zeggen dat dit gelukkig niet het geval is. Sterker nog, dat ik na vier jaar wel heel dicht bij mijn oude manier van reizen ben gekomen.
Natuurlijk moest ik nog wel enkele concessies doen. Ik had bijvoorbeeld mijn oordoppen praktisch altijd in, was vooral in de ochtend heel actief en ging op tijd naar bed.
En wonder boven wonder ging het allemaal goed. Ik kon zelfs een paar uur in het centrum van Londen rondlopen en heb een heerlijk ontspannen vakantie in Wales gehad.
Nieuw hulpmiddel
Na de ervaring met de busreis naar Kopenhagen, realiseerde ik me dat het belangrijk was dat ik me kon afsluiten van de wereld, om mijn energie te sparen. Dat is waarom ik na lang twijfelen, een van de beste actieve noise cancelling koptelefoon, heb gekocht. Bij dit soort koptelefoons zitten aan de buitenkant kleine microfoontjes die (monotone) geluiden opvangen en vervolgens via de speakers een geluid op dezelfde golflengte maar iets later laten horen, waardoor de geluidsgolven elkaar opheffen. En ik was aangenaam verrast door de effectiviteit hiervan.
Het zijn zeker geen goedkope apparaten, maar hierdoor voelde het reizen in treinen en bussen, alsof ik in mijn eigen bubbel zat. Zelfs een huilende baby kon ik veel gemakkelijker buitensluiten, terwijl dit soort geluiden sinds mijn hersenletsel mij enorm snel op de kast krijgen.
Met dit wonderlijke apparaat kon ik drukke stations, volle treinen, bussen en metro’s veel beter aan. Geluid was niet langer mijn grootste storende (en energieslurpende) factor.
Gevolg
Ik voelde me deze reis dan ook weer een stukje beter dan voorheen. En had zelfs het idee dat ik een betere versie van mezelf kon zijn. Hierdoor heb ik ook nog allemaal leuke en interessante gesprekken kunnen voeren.
Ook een belangrijke concessie is dat ik drie dagen ’te vroeg’ terug gekomen, zodat ik nog even kan bijslapen voor het weer een normale werkweek is. Maar ik ga zeker proberen of ik dit goede gevoel nog even kan vasthouden.
Heb jij ook wel eens zo’n moment dat je je opeens realiseert hoe ver je bent gekomen? Hou jij van reizen of ben je liever ergens wat bekend voor je is?
Wat voor koptelefoon is dat? Ik heb ook enorm last van geluidsoverprikkeling en ben op zoek naar iets beters dan gewone oordoppen.
Ik heb nu de Bose Quiet Comfort 35 (via amazon.de was die het ‘goedkoopst’). Die werkt heel goed voor het wegfilteren van (monotone) geluiden van bijvoorbeeld bussen en treinen. Maar het is niet zo dat je niets hoort, vooral met stemgeluiden heeft hij moeite. Maar omdat de koptelefoon je oren bedekt, dempt die wel goed. Door die demping merk ik ook dat ik wat makkelijker om kan gaan met irritante geluiden (zoals de huilende baby). Ik merk dat ik het iets beter kan negeren en er wat langer tegen kan. Als iemand in je omgeving hem ook hebt, raad ik zeker aan die even te lenen om te proberen. Vooral aangezien het best een duur ding is!
Dank je wel voor je reactie. Ik ga hem uitproberen.
Ik kom je website opeens tegen, en wat een mooie! Mooie verhalen, blijf schrijven! Vind het heerlijk om ze te lezen 🙂 Liefs, Lis
Dank voor je lieve reactie! Super leuk om te horen!