Als plannen tekort schieten wanneer je iets nieuws probeert

Soms wil je iets gewoon heel erg graag doen en dus ga je erover nadenken. Wat zijn de gevolgen? Hoeveel kost het je en wat levert het je op? Welke strategieën kan je toepassen, om de kans op een positieve uitkomst te vergroten? Welke mitigerende maatregelen kan je nemen, om negatieve gevolgen zoveel mogelijk te beperken? Hoe graag wil je dit?

Na een paar dagen hierover te hebben nagedacht, heb je zowaar een plan en is het tijd voor de volgende stap. Je moet het maar gewoon proberen en hopen dat al je voorbereidingen hun vruchten zullen afwerpen.

De uitvoering

Je besluit het plan tot uitvoering te brengen. Je deelt je plan met anderen en de noodzakelijke afspraken en reserveringen worden gemaakt. In de dagen voorafgaand aan het grote gebeuren, ga je nogmaals over je plan om de laatste puntjes op de i te zetten.

De nacht ervoor ga je met een hoopvol gevoel naar bed. Je hebt over alles nagedacht en alle noodzakelijk voorbereidingen getroffen. Zolang alles gaat volgens plan, moet het toch haast wel goed aflopen. Stiekem ben ja al aan het nadenken over een toekomstig plan. Uiteindelijk draai je je om, sluit je je ogen en ga je slapen.

Onverwachtse realiteit

Nou, je probeert te slapen. Het lukt je niet om je hoofd stil te krijgen en er blijven nieuwe gedachten opkomen. Wanneer je dan uiteindelijk toch in slaap valt is die vaak onrustig. Je wordt steeds wakker en wanneer je toch slaapt heb je nachtmerries. In de ochtend ben je nog steeds moe en zodra de wekker gaat, merk je dat je het hoopvolle gevoel bent geraakt. Dit hoorde nou net niet bij het plan.

De dagen ervoor heb je geprobeerd energie te sparen, maar daar merk je nog maar weinig van. Gecombineerd met misselijkheid, duizeligheid en benauwdheid voel je je ellendig. Je krijgt geen hap door je keel en wil alleen nog maar alleen zijn. De twijfel slaat toe, kan het plan nog wel doorgaan? Heb je iets verkeerd gedaan? Wilde je weer eens teveel?

Uiteindelijk blijft er dan nog maar een keuze over. Of je blaast alles af of je gaat het gewoon proberen.

In dit geval koos ik voor die laatste optie. En wonder boven wonder op het moment van de waarheid, verdwenen de zorgen en symptomen naar de achtergrond en kon ik zelfs van het moment genieten.

Nieuwe werkelijkheid

Nu vraag je je vast af wat nou het grote gebeuren was. Nee, het was geen spannend avontuur of het aanschaffen van iets heel duurs. In dit geval ging het simpelweg om het uit eten gaan met een kleine groep mensen. Wat het hele gebeuren extra frustrerend maakte. Dat ik hier allemaal doorheen moest gewoon om uit eten te gaan. Niet eens in een vol restaurant om etenstijd, maar in de middag in een verder lege tuin.

Wanneer ik voor mijn hersenletsel iets wilde doen, dan hoefde ik alleen maar na te gaan of ik daar geld en tijd voor had. De hierboven beschreven reactie had ik alleen als ik iets voor een grote groep mensen moest doen. Wat volgens mij een schoolvoorbeeld van plankenkoorts is. Sinds mijn hersenletsel, heb ik dit helaas veel vaker. Zo ongeveer elke keer als ik iets nieuws probeer, maar ook elke keer als ik op vakantie ga.

Blijkbaar werkt hier dus niet het idee dat je geest sterker is dan je lichaam. Want ik denk er toch echt goed over na, maak een plan en heb er ook altijd wel vertrouwen in. Maar dat is blijkbaar niet genoeg. Om de een of andere reden schiet mijn lichaam toch steeds in een ‘plankenkoorts modus’ bij elk nieuw ding. Wat soms best vermoeiend is.

Desondanks geef ik niet op. Ik wil immers de wereld ontdekken en nieuwe dingen blijven uitproberen. Ik probeer het maar als een zoektocht te zien, als een uitdaging om te ontdekken hoe ik dit gedrag kan doorbreken. Het moet toch mogelijk zijn om nieuwe dingen te doen, zonder van te voren door een diep dal te moeten gaan.

Over een paar weken kan ik het weer proberen, als ik op vakantie ga. Mocht je nog tips hebben om hier mee om te gaan, ik hou me zeer aanbevolen en lees graag jullie ideeën hieronder!

Photo by Matthew Henry on Unsplash