Vijf jaar gelden had ik geen idee wat hersenletsel was. Laat staat hoe ik iemand met hersenletsel kon helpen. Inmiddels ben ik erachter dat heel veel mensen niet weten wat het hebben van hersenletsel betekent of hoe je kan helpen.
Met enige regelmaat hoor ik nu dan ook, dat ik maar moet laten weten als men iets voor mij kan doen. Op dat moment weet ik alleen nooit zo goed hoe ik moet reageren. Was dit aanbod uit beleefdheid of wil men echt helpen. Wat kan ik wel en niet vragen? Wanneer wordt mijn vraag een last? Waar wil ik eigenlijk hulp bij?
Natuurlijk zijn er wel degelijk dingen die helpen. Vooral rondom sociale gelegenheden. Met vallen en opstaan heb ik een aantal dingen geleerd die mij helpen. Het leek me dan ook een goed idee om hier eens een lijst van te maken. Een lijst van tien dingen waarmee vrienden en familie mij het vaakst helpen. Als ik dan nog een keer zo’n aanbod voor hulp krijg, kan ik mooi hier naar verwijzen.
Ik hoop dat deze lijst jou ook kan helpen of inspireren. Ik wil nog wel even de kanttekening maken dat elk hersenletsel uniek is. Ik kan alleen vanuit mijn ervaring spreken, maar wat voor mij werkt geldt dus niet voor iedereen. Mocht je aanvullingen hebben op deze lijst, laat het dan vooral weten! Er kan altijd nog een latere update gemaakt worden.
10 tips om iemand met hersenletsel te helpen
- Contact zoeken
Als ik dingen niet opschrijf of direct doe vergeet ik ze vaak. Dan raak ik weer afgeleid door de dagelijkse dingen en vergeet ik iets met je af te spreken of iets van me te laten horen. Zoek dus vooral contact, als je al een tijdje niets van ons* hebt gehoord.
*Ik bleef maar worstelen met ik vs. jij vs. wij, dus wanneer ik de ‘wij’-vorm in deze lijst gebruik bedoel ik wij: degenen met hersenletsel.
- Eten meenemen
Koken of boodschappen doen kost veel energie. Het helpt daarom enorm als je een paar boodschappen kan halen of misschien zelfs iets kan meenemen dat al is klaargemaakt.
- Geen muziek op de achtergrond
Vroeger vond ik het heerlijk om op de achtergrond muziek aan te hebben. Nu niet meer, omdat ik het niet meer weg kan filteren. Het vraagt dan heel veel energie en concentratie om tegelijkertijd een gesprek te voeren. Het help dan ook erg als er geen muziek (of luid tikkende klok) aanstaat.
- Zorgen voor een stille ruimte
Na drie kwartier praten moet ik een kleine pauze nemen. Om even tien minuten alleen te zijn, alle informatie te verwerken en mijn hersenen even een pauze te geven. Het helpt dus als er een kamer of plek is, waar we ons even kunnen terugtrekken om onze hersenen wat rust te gunnen.
- Zitplaats laten kiezen
Als we ergens heen gaan, ben ik voornamelijk bezig met alles wat ik wil vermijden. Dingen als luidsprekers, felle lichten, gestreept behang, kleine kinderen en grote groepen. Oftewel alles dat veel visuele of auditieve prikkels heeft. Laat ons daarom kiezen waar we gaan zitten, dan zoeken we de rustigste plek uit en houden we het wat langer vol.
- Besluit zelf om weg te gaan
Ik vind het super gezellig om mensen te spreken en hou dat graag zo lang mogelijk vol. Ik voel meestal pas achteraf hoe ver ik over mijn grenzen ben gegaan. In plaats van af te wachten tot we aangeven dat het genoeg is, helpt het als je zelf besluit weg te gaan als je doorhebt dat we moe beginnen te worden.
- Vraag hoe het vandaag gaat
Mensen vragen altijd hoe het met je gaat en ik weet dan nooit wat ik moet zeggen. Het is zo’n open vraag dat ik nooit weet wat ze nu precies vragen en hoe ik daar een antwoord op moet geven. Vraag daarom hoe de dag gaat. Dan is de vraag meer afgebakend en makkelijker te beantwoorden.
- Maak het niet te ingewikkeld
Gebruik niet heel veel beeldspraak of abstracte denkbeelden. Als dit gebeurt ben ik zo druk bezig met het vertalen wat je ermee wilt zeggen dat ik de draad kwijtraak. Hou het simpel.
- Benoem de vooruitgang
Het is voor mij makkelijker om te vergelijken tussen voor en na het hersenletsel. Wat echter helemaal niet nuttig is. Mocht jij dus iets ziet wat beter gaat dan de vorige keer, laat het dan vooral weten. Dat helpt ons om er even stil bij te staan dat we vooruitgang hebben gemaakt.
- Wees geduldig
Soms komen we niet uit onze woorden. Het lukt ons dan niet om gedachte onder woorden te brengen of we kunnen niet op een bepaald woord komen. Heb dan vooral geduld en wacht af. Uiteindelijk komen we er wel uit. Mochten we opeens gaan huilen of boos worden, vat dat dan niet persoonlijk op. Op dat moment zijn onze grenzen bereikt en moeten we gaan slapen.
Hopelijk staat hier een of meer punten tussen waar je iets aan hebt. En aan mijn lieve vrienden en familie, dank jullie wel voor alle aanpassingen om mij tegemoet te komen.
Herken je hier dingen in of heb je vooral moeite met andere dingen? Als je aanvullingen hebben op deze lijst, laat het dan vooral weten!
Dank je wel voor je tips! Ik zie dat ik vaak te weinig rekening heb gehouden met jouw grenzen… Zal ik in de toekomst beter proberen te doen. En je tips helpen mij in de omgang met andere vrienden met hersenletsel.
Fijn dat je er wat aan hebt! Ik moet ook nog steeds leren hoe ik hier, in de omgang met anderen, goed mee moet omgaan, dus kunnen we mooi samen proberen!
Herkenbaar!
Wat een mooie lijst om bij me te hebben. Onthouden is dan weer wat lastiger.
Dank!
Herkenbaar, ik heb overal post-its met reminders (wat ook niet helemaal ideaal werkt). 🙂