Het is niet altijd makkelijk, proberen een betere versie van jezelf te zijn. Om sterk en positief te zijn. Ik merk dat dit moeilijker is, wanneer ik moe ben.
Mijn plan voor dit weekend was om, eenmaal uitgerust, een hopelijk briljante 😉 post te schrijven. Maar dat liep anders. Hoe vaak ik ook naar bed ga, ik ben nog steeds moe. Daarom wordt het deze week een schrijf-je-gedachten-en-gevoelens-van-je-af-blog.
Weten vs. voelen
Het stomme is dat er deze week genoeg dingen waren, waar ik blij, dankbaar en zelf trots over kan zijn. Maar toch blijven mijn gedachten vooral hangen op de dingen die minder goed gingen. Ik ben er nu achter dat wanneer ik (mentaal) moe ben, het ook veel lastiger is om mijn denken te veranderen.
Toen ik jaren geleden leerde dat je niet je gedachte en emoties bent, was dat voor mij een openbaring. Dat wanneer ik me onzeker voel of aan mezelf twijfel, dat niet betekent dat ik onzeker ben. In plaats van je te identificeren met wat je voelt of denkt, kan je er ook voor kiezen om je gedachten en emoties op te merken, eventueel je gedrag aan te passen en het vervolgens los te laten.
Deze week ontdekte ik dat het opmerken in plaats van het identificeren, een mentale inspanning kost. Een inspanning die, deze week, net iets te zwaar was. Hoe vaak ik het ook probeerde, het lukte me simpelweg niet om afstand te nemen. Om dingen alleen op te merken en me niet te laten meeslepen. Ik weet wel dat er deze week ook veel goede dingen gebeurden, maar het voelt anders. Laat ik eens twee voorbeelden geven.
Een onverwachte verjaardag
Twee weken geleden schreef ik over de ontdekking dat verjaardagen en ik niet samen gaan. Daardoor heb ik vier jaar lang alle verjaardagen vermeden. Afgelopen week kwam daar toch een eind aan. Door een onverwachte afspraak, was ik opeens op een familieverjaardag. Er waren maar zes andere familieleden, er stond geen muziek aan en toch kon ik het maar twintig minuten volhouden.
Ergens was dit een fijne ontdekking. Na die vier jaar was ik namelijk wel aan mezelf gaan twijfelen. Misschien had ik te overhaast besloten om verjaardagen af te zweren. Nu wist ik dus dat dit wel degelijk een goede en verstandige beslissing was. Hier zou ik blij mee moeten zijn. Maar in plaats van het positieve, voelde ik vooral het verlies en de onmacht.
Opeens miste ik intens mijn oude sociale leven. Om dat gevoel van vrijheid en spontaniteit te hebben. Om vrienden en familie te zien op feestjes, verjaardagen en etentjes. Het ervaren dat ik dit (nog steeds) niet kan, was een bittere pil. Het loslaten van die gedachten en emoties was moeilijk.
Anders zijn
Een dag later zat ik in de bus terwijl het buiten al donker was. Het wisselende contrast van de donkerte en de straatverlichting, verlichte huizen en lichten in de bus werd me al snel teveel. Waar mij vorige week nog de moed ontbrak, lukte het deze week om mijn zonnebril op te zetten. Dat klinkt super suf, maar dit kostte mij verbazend veel moeite. Maar in plaats van trots te zijn op mezelf, ik zorgde immers voor mezelf, voelde ik me klein en zelfs een beetje beschaamd. Ik durfde zelfs de mensen die instapten niet aan te kijken.
Wat ik achteraf gezien natuurlijk belachelijk vind. Wat maakt het uit wat anderen over je denken. Als je in het donker een zonnebril moet dragen, doe dat dan en durf dat met opgeheven hoofd te doen. Als een vriend mij dit vertelde, zou dat mijn reactie zijn. Waarom is het dan zo moeilijk om dit tegen jezelf te zeggen?
Wachten op verandering
Er zit een hele wereld tussen het weten en het voelen van iets. En deze week worstelde ik hiermee. Ik kwam vast te zitten in mijn eigen oordelende en kritische gedachten. Doordat mijn batterij leeg was, lukte het niet om die gedachten los te laten. Aangezien het niet lukte om die kritische stem stil te krijgen, besloot ik het allemaal van me af te schrijven. Hopelijk verandert mijn perspectief als ik dit nog een paar keer terug lees. Tot die tijd zal ik lief zijn voor mezelf. Afleiding zoeken en rusten. En hopelijk laadt die batterij dan weer snel op.
Hoe ga jij om met die kritische stem in je hoofd? Wat doe je als je merkt dat je vooral de negatieve in plaats van de positieve kanten ziet? Wat heb jij deze week gedaan, waar je trots op bent?
