Januari is begonnen en dat betekent dat we de feestdagen achter de rug hebben. We hebben alle drukte, activiteiten en festiviteiten overleefd! Ik hoop dat je kunt terugkijken op mooie feestdagen en er goede herinneringen aan hebt overgehouden.
Geleerde les
Ik heb er in ieder geval een aantal mooie herinneringen aan. Deze kerst was de beste kerst tot nu toe, nou sinds mijn hersenletsel dan. Het lukte me beter om mijn eigen raad op te volgen. Met dank aan alle blogs en artikelen met tips en adviezen die de week daarvoor verschenen, werd ik ook steeds herinnert aan het feit dat ik toch echt enige controle had over die dagen.
Mede hierdoor ben ik er (eindelijk) achter gekomen dat ik gewoon de lat te hoog legde. Wat waarschijnlijk niet beter werd door het kijken van alle kerstfilms vorig jaar. Door al die kerstfilms had ik ook Hallmark verwachtingen van gekregen. Maar ja, waar in kerstfilms alles altijd goed afloopt, is het echte leven toch iets minder perfect.
Keuzes
Dit jaar had ik alle verwachtingen los gelaten. Ik had drie activiteiten die ik wilde doen en waar ik graag van wilde genieten. Het hebben van een kerstdiner met familie, een gang klaarmaken en een wandeling in de natuur te maken.
Dit maakte de kerst een stuk overzichtelijker. Naast het kiezen van drie activiteiten had ik nog iets verandert. Voorheen probeerde ik altijd mijn hersenletsel te negeren. Iets wat niet het meest slimme idee is, gezien kerstdiners altijd (zeer) lang duren.
Dit jaar begon het kerstdiner in de late namiddag en nam ik tussen elke gang minstens een half uur pauze. Ook zorgde ik ervoor dat die pauze, naast het bijkom-moment, ook een leuk moment bevatte. Ik bleef wat langer in bed om ook even naar een luisterboek te luisteren of een stukje van een serie te kijken.
Misschien was het niet volledig ontspannend, maar het even alleen zijn en iets leuks doen voelde goed. Was het perfect? Nee zeker niet, aan het eind van de dag waren mijn hersenen nog steeds overbelast, maar dat waren de goede momenten wel waard.
Vind wat je plezier geeft
Dit deed me wel nadenken. Misschien kon ik het leven met hersenletsel in het algemeen wel een beetje leuker maken. Als ik de aanpassingen die ik neem ten gevolge van mijn hersenletsel, nou eens combineer met iets wat ik leuk vind kan ik misschien mijn houding veranderen. Misschien kan ik mijn hersenletsel en alles wat daaruit voortvloeit, wel wat positiever ervaren.
Zoals die pauzes tijdens het kerstdiner. In plaats van me af te zonderen in een donkere ruimte om op te laden, kan ik er ook voor kiezen om tijdens die pauze ook iets te doen waar ik van kan genieten. En dus besloot ik hiermee door te gaan.
Zo werd oudejaarsdag dit jaar leuker door het te combineren met een gezichtsbehandeling. Het verblijf in bed in de middag en avond tijdens het vuurwerk, werd een stuk leuker met een luisterboek van Harry Potter en een kaasplankje erbij.
Nu hoeft het natuurlijk helemaal niet uitgebreid te zijn. Je kan jezelf ook toestaan om op een slechte dag te genieten van een tweede warme douche om even te ontspannen. Of besluiten in bed te blijven met een boek, thee en iets lekkers als je de wereld even niet meer trekt. Of die mooie jurk (of pak, schoenen ect.) die je in een opwelling had gekocht maar nog nooit hebt gedragen, gewoon aan te trekken op een dag dat je niet naar buiten kan gaan.
Voornemen
En laat dit nou net het begin van het nieuwe jaar zijn. Dit is toch wel het perfecte moment om hiermee door te gaan en er een goed voornemen van te maken.
Ik denk dat dit me ook zal helpen om wat evenwichtiger te leven. Om niet meer bijna dagelijks met mezelf in gevecht te zijn. Als ik anders over mijn hersenletsel ga nadenken, kan ik misschien ook beter voor mezelf gaan zorgen.
Ten slotte hoop ik dat mij zal aanmoedigen om te blijven oefenen in het dankbaar zijn. In plaats van me te richten op dingen die me boos, gefrustreerd of verdrietig maken omdat ik ze niet kan, me te focussen op de dingen waar ik dankbaar voor kan zijn. Op de dingen die ik kan doen om wat meer van het leven te genieten.
Ik hoop dat ik hierdoor mijn leven een klein beetje gelukkiger, positiever en leuker kan maken. En wie weet, verandert het ook hoe ik over mijn hersenletsel denk. Misschien dat ik op een dag mijn hersenletsel niet alleen zie als een beperking, maar ook alle goede dingen zie. Misschien kan ik ooit gewoon blij en dankbaar zijn voor alles wat het me heeft gegeven. De tijd zal het leren.
Hoe waren jouw feestdagen? Heb jij nog goede voornemens?
Beste Evi, je frustraties en lessen in een omgang met hersenletsel lezen herkenbaar. Hier is nog iemand die al doende leert. En van ‘alles moeten kunnen’ naar ‘genieten op mijn manier’ is gegaan. Waarbij ik graag aanvullend reageer. Laten we wel wezen: we houden onszelf veel te vaak voor de gek. Hersenletsel of niet, we moeten van alles van onszelf. En daar hebben we de meest uiteenlopende redenen voor. Het fijne van dat moeten is, dat het helemaal niet hoeft. Ik ben ik en jij bent jij. Zeker anno 2018! Ik wens je een mooi jaar.
Wat een wijze worden! Dankjewel voor het delen. Ben het helemaal eens met je aanvulling. 🙂
Ik wens jou ook een mooi 2018 toe!
Laat ik nu precies het zelfde voornemen voor 2018 hebben.
Maar de eerste valkuil ben ik gisteren ingevallen.
Leermoment en heb t dankbaar aanvaard.
Na rustig opstaan en proberen dit positief te benaderen
De uitvoering blijft toch vaak wat lastiger, ja. 🙂 Maar wat ben je daar goed mee omgegaan! Dat is toch ook zeker een succes. Heel veel succes en ik hoop dat het steeds iets beter en makkelijker gaat.
Mooie blog Evi! En heel herkenbaar
Dankjewel!