Het belang van een goede weekplanning

Een van de dingen die ik leerde tijdens revalidatie was het belang van een dag- en weekplanning. Wanneer je energie de meest beperkende factor is, is het namelijk wel handig om je activiteiten over de dag en week te verspreiden. En, belangrijker nog, om voldoende rustmomenten in te plannen.

Een planning maken

Het kost wel wat tijd om erachter te komen wat een goede planning is. Eerst moest ik alle activiteiten die ik deed opschrijven. Vervolgens kreeg elke activiteit een score van een tot drie, afhankelijk van hoe belastend het was. Pauzes waren nul punten en door te slapen kon ik een of meer punten terug krijgen.

Na een aantal weken wist ik dan hoeveel punten ik op een dag of in de week ‘veilig’ kon uitgeven. Vervolgens kon het echte plannen beginnen. Ik wist hoeveel punten ik had voor een dag en hoeveel punten de dagelijkse activiteiten, zoals aankleden, kostte. Het verschil tussen deze twee getallen waren de punten die ik kon gebruiken om mijn leven te leven.

En dit werkte best goed. Het enige nadeel was dat spontane acties niet in dit systeem paste. Ik kon niet langer opeens besluiten iets te doen, want dat bracht immers het hele puntensysteem en schema in de war. Maar dit systeem zorgde er wel voor dat ik alles goed verdeelde en minder slechte dagen had.

Werk als schema

En toen kreeg ik een baan. Opeens domineerde werk mijn schema. Bijna alle punten gingen op aan werk. Tussen werk en het huishouden had ik ongeveer drie uur over voor een sociaal leven in het weekend. Dagen waren of werkdagen of hersteldagen. Het was dan ook niet meer nodig om een weekschema te maken. Zolang ik me aan deze structuur hield, ging het prima. (Nou ja qua schema dan, de balans tussen werk en privé was zeker niet in evenwicht, maar dat is een heel ander onderwerp.)

Maar toen hield mijn contract op en hoefde ik niet meer te werken. Opeens had ik geen houvast meer aan een vaste structuur of schema. En dat heb ik gemerkt.

Zonder schema

Nou, ik merkte dat er iets niet klopte. Het begon met slecht slapen. Hoe laat ik ook naar bed ging, ik zag het vaak twee uur in de ochtend worden voordat ik in slaap viel. De volgende dag voelde ik me dan nog steeds moe en lusteloos en ook die nacht zag ik het dan weer twee uur worden.

Super frustrerend. Ik had gehoopt (en verwacht) dat ik me namelijk een stuk beter zou voelen als ik niet meer hoefde te werken. Maar nu bleek dat ik me gewoon altijd moe voelde. En het duurde wel even voordat ik dit aan mezelf kon toegeven. Om toe te geven dat er iets niet klopte en dat ik hoogstwaarschijnlijk iets deed wat het probleem veroorzaakte.

Deze week heb ik eindelijk het gevoel dat ik weet waar het aan ligt. Ik, of mijn hoofd, heeft gewoon een duidelijk schema nodig. Ik moet mijn activiteiten plannen en ervoor zorgen dat ik de rust en slaap krijg die ik nodig heb.

Ondanks het feit dat ik niet hoef te werken, moet ik nog steeds veel dingen doen. Het inpakken is nog niet klaar en ik heb nog een hele lijst van zaken om te regelen voordat het reizen kan beginnen. Elke dag iets doen, werkt duidelijk niet.

Het ongestructureerde slapen, naar bed gaan als ik dat wil en opstaan als ik dat wil, blijkt ook een heel slecht idee te zijn. De oude ik had dat prima gevonden, maar dat kan ik dus niet meer.

Het schema weer maken

Net zoals voor die baan, moet ik mijn activiteiten weer over de week verdelen, mijn rustmomenten plannen en een dagelijkse structuur hebben.

Nu ik weet, of denk te weten, wat het probleem is, kan ik er wat aan doen. En dus ga ik weer mijn weekschema in ere herstellen. Ik ga mijn rustmomenten weer plannen en zal zelfs twee hersteldagen opnemen. Ik ga weer een wekker zetten en op een vaste tijd naar bed.

Hopelijk helpt dit met het slaapprobleem en krijg ik weer het gevoel dat ik energie heb. Hoewel het me super irriteert dat ik deze les weer opnieuw moest leren, hoop ik dat ik in de toekomst wat sneller aan het belang van een goede planning denk.

Heb jij een weekschema? Lukt het jou om je hieraan te houden?