Deze week ‘vierde’ ik voor de vijfde keer mijn tweede verjaardag. Wat betekent dat ik alweer vijf jaar met hersenletsel leef. Opeens realiseerde ik me dat ik dus al vijf jaar lang de buitenwereld met oordoppen trotseer. Dat ik al vijf jaar middagdutjes nodig heb om de dag door te komen. Als ik er zo naar kijk, dan gaat de tijd toch best hard.
Dag van het ongeluk
Zoals ik vorig jaar schreef, heb ik altijd een dubbel gevoel bij deze dag. Aan de ene kant ben ik natuurlijk super blij met alles wat ik wel kan, maar ik kan het ook niet laten om te vergelijken met hoe het voor het ongeluk was. Wel kies ik ervoor om vooral naar dat eerste te kijken. Dit is immers het perfecte moment om te zien hoeveel er in die vijf jaar is veranderd. Gelukkig zie ik met elk jaar ook meer verbeteringen.
Daarbij wordt dit een extra speciaal jaar voor mij. Ik sta namelijk op het punt om een lange reis te maken. Sterker nog, als deze blogpost online komt zit ik in Londen, in afwachting van mijn vlucht naar Sri Lanka.
Leren reizen
Als ik terugkijk naar deze vijf jaar, dan ben ik vooral dankbaar voor hoe ver ik ben gekomen. Ik weet nog goed dat ik tijdens revalidatie bang was dat ik niet meer alleen zou kunnen reizen. Maar met heel veel kleine stapjes en een flink portie geduld (blijft lastig) kunnen dingen toch beter worden.
Een jaar na het ongeluk ging ik weer voor het eerst een paar dagen alleen op reis. Hierna probeerde ik de grens steeds iets verder te leggen, door verder weg te gaan, alleen te vliegen en in meerdere hostels te verblijven.
En nu heb ik dan eindelijk de moed en de wil om de sprong in het diepe te wagen. Ik wil weer echt ver op vakantie en ook voor een langere tijd. Super spannend, maar je leeft maar een keer. Als ik dit niet probeer weet ik zeker dat ik er de rest van mijn leven spijt van krijg, dus ik ga het gewoon maar proberen.
Met maar liefst zes verschillende paren oordopjes moet ik straks elke situatie aankunnen. Op de vliegreizen na ligt er niets vast, dus ik kan zo langzaam reizen als ik wil. Ik ben echt heel benieuwd hoe het allemaal zal gaan, maar ik ben in ieder geval blij en dankbaar dat ik deze kans heb.
Onthouden
Als je iets uit dit bericht kan halen, hoop ik dat het een sprankje hoop is. Hoop dat dingen beter kunnen worden of dat dingen makkelijker worden omdat je leert hoe je met bepaalde situaties moet omgaan. Mijn leven is in ieder geval een beetje makkelijker geworden door deze twee dingen en ik gun dat jou dan ook van harte.
Vijf jaar gelden had ik nooit durven dromen dat ik zo ver zou komen. Hoe dingen toch kunnen veranderen.
PS.
Ik weet niet of het me gaat lukken om een wekelijkse blog online te zetten nu ik weg ben, maar ik blijf zeker schrijven. Tussen de berichten door ben ik ook te vinden op Twitter en ik heb zelfs een Instagram account aangemaakt (ik moet alleen nog even ontdekken hoe dat werkt ;)).
Ik hoop dat je af en toe de tijd hebt om te bloggen, want ik vind het altijd fijn en herkenbaar om je verhalen te lezen. Ik wens je een heel fijne reis!
Dankjewel! Fijn om te horen. 🙂 Ik ben het in ieder geval zeker van plan.
Geweldig dapper! Ik hoop dat je sprong in het diepe je veel zwemplezier geeft! Dat verdien je, met jouw positieve instelling.
Dankjewel!! (So far, so good :))