Ander perspectief: de kracht van afleidingen

Soms moet je letterlijk je gezichtpunt veranderen om ergens anders over te denken.

Niet jezelf voelen

Ik had twee weken waarin ik me gewoon niet mezelf voelde. Om de paar uur wisselde mijn stemming. Het ene moment was ik extravert en het volgende moment wilde ik me in bed verstoppen. Van actief zijn en spierpijn hebben van het lachen, naar je moe en emotioneel voelen. Na tien dagen aanmodderen was ik wel klaar met mezelf.

Ik had toch helemaal geen reden om me zo te voelen? Ik deed immers super leuke dingen en ben verdorie een droomreis aan het maken.

Jawel, ik was die tien dagen behoorlijk kritisch op mezelf. Uiteindelijk besloot ik om het allemaal van me af te schrijven.

Maar ja, dat leverde natuurlijk een
boos en gefrustreerd stuk op. Wat moest ik hier nu mee?

Tegenwoordig is slapen bijna voor alles een oplossing, dus ik besloot er een middagdutje voor in te lassen.

Je perspectief veranderen

Nu had ik alleen geen bed. Ik zat namelijk in de trein, wel vierentwintig uur lang. En in plaats van een bed had ik een slaapstoel.

Voor dat middagdutje ontdekte ik dat ik, wanneer ik me enigsinds opvouwde, bijna plat kon liggen op twee stoelen. En opeens zag de wereld er anders uit. Het simpele feit dat ik alles vanuit een andere hoek zag, deed opeens het figuurlijke lichtje branden.

Ik kon er voor kiezen om anders naar die tien dagen te kijken. Ik was zo blijven hangen in de negatieve kant, in het oordelen, dat ik mezelf alleen maar nog ongelukkiger maakte.

Ik kon het ook omdraaien. Hoewel mijn hoofd moe was, heb ik namelijk wel super gave dingen gedaan. Anders gezegd, opeens realiseerde ik me de kracht van afleiding. En ik kon er dus ook voor kiezen om me op het positieve te richten.

Misschien durf ik zelfs wel te zeggen dat hersenletsel hierbij helpt. Want er is tegenwoordig niet veel nodig om mij af te leiden.

Afleidingen en hersenletsel

Geconcentreerd blijven is namelijk een stuk zwaarder geworden. Die filterfunctie van je hersenen, waarmee je onbelangrijke zaken kan negeren, werkt namelijk niet meer zo goed. Elk geluid, beweging of zelfs een gedachte kan je uit je concentratie halen.

Om met je aandacht bij een taak te blijven, wat voor taak dan ook, is inmiddels een hele opgave. Een opgave die ik meestal maar drie kwartier met veel pijn en moeite volhoud. Wanneer je dan afgeleid raakt, is het A, de kunst om dat te herkennen en B, om je taak weer te vervolgen. En natuurlijk kost het allemaal kostbare energie!

Super vervelend als je moet werken, moet leren of andere belangrijke taken moet doen. Maar misschien wel heel handig als je niet zo blij bent met jezelf.

Want een ding is zeker, ik werd heel veel afgeleid van die kritische stem in mijn hoofd. Als ik bij het opstaan weer had geconstateerd dat ik me nog steeds niet mezelf voelde, begon de zelfkritiek weer. Maar zodra ik tijdens het ontbijt in gesprek kwam, of de social media opende werd ik afgeleid.

Elk nadeel heeft zijn voordeel

En natuurlijk kon ik dan mee een wandeling maken, of ergens mee thee gaan drinken of gekke foto’s maken. Ik was immers helemaal vergeten dat ik me niet mezelf voelde en niet zo blij met mezelf was. Ik heb in tijden niet zo hard gelachen als toen. Nu was het wel zo dat ik uiteraard aan het eind van de dag echt moe was. Maar toch.

Ik kan er dus voor kiezen om te kijken naar wat niet ging. Om te blijven hangen in die onzekerheid over mijn kunnen. Wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom lukt het me niet om me beter te voelen?

Of ik kan er voor kiezen om simpelweg te accepteren dat dat blijkbaar even zo is. Maar om vervolgens vooral aandacht te schenken aan alle leuke dingen die er ook waren. En om dus te beseffen dat ik misschien wel gebruik moet maken van de kracht van de afleiding.

Deze realisatie was alsof er een last van mijn rug viel. Ik kon mezelf een veel beter verhaal over die tien dagen vertellen. Ik had mijn beperking omgezet in een voordeel. Doordat ik zo makkelijk afgeleid raak, heb ik super leuke dingen kunnen doen! Opeens voelde ik me weer een stuk blijer met mezelf.

Ik weet nog steeds niet waarom ik me niet mezelf voelde. Wat dit allemaal veroorzaakte. Maar ik weet nu wel dat als het nog een keer gebeurd, ik alert moet zijn op welk verhaal ik mezelf vertel. Dat ik ervoor kan kiezen om aandacht aan de goede kanten te geven.

Heb jij een manier gevonden om je beperking in en voordeel te veranderen? Wat doe jij als je je niet jezelf voelt?